Giriş Olayını Oldum Olası Beceremem

Vakti zamanında blog diye bir şey açmıştım, niye açmıştım diyip aylar sonra buraya bir şeyler yazmaya karar verdim. Cidden niye açtım lan. İddialı bir şeyler mi yapmak istiyorum, yoo. Böyle süper alengirli tartışmalara girip, beyin fırtınaları içinde sinerjiler mi yaratmak istiyorum, yoo. Bi dünya konuda kusursuz bilgi sahibiyim ve bu fikirlerimi anlatarak başkalarının kafasını mı şişirmek istiyorum, yoo. Lan o zaman ne sikime açtım burayı.

Zannedersem temel neden şu; birkaç gün önce eski yazdığım yazıları gördüm not defterinde, böyle salak sapık, klasik ergen kafası şeyler. Hani eski fotoğraflarınızı görüp "ben bu saçma şeyleri mi giyiyomuşum" diyoruz ya, o oldu bi an. Gayet normal şeyler özünde. Peki ya şimdi hiç düşünmeksizin bir kelime dahi söylüyor muyum? Yahut bi kağıt parçasına bir şeyler karalıyıp onları saklıyor muyum? Hayır. Şimdi karaladığım, yazdığım her şey bi dünya elekten geçiyor kafamda, kenarı köşesi kırpılıyor ve özenle bir yerin köşesinde 3 gün sonra sıkıldığımda sil tuşuna basmamla kayboluyor. Şu an zannedersem tam olarak bunun için buradayım. İlerde lan ne saçmalamışım demek için. Aklıma gelen herhangi bir şeyi suya yazmamak, bir yazdığımı bir daha okumadan, imlasına bile dokunmadan ortalığa salmak için. Süt için. Işık'ı da çağırın o da içsin. Ha, canım ister ahkam da keserim, laf da atarım, şu film ne boktans da derim, tamamiyle sikimin doğrultusunda gelişecek şeyler. Ayrıca şu an bu yazıyı okuyan biri varsa cidden çok büyük bir yanlışın içinde. Tamamiyle zaman kaybı. Ama çok güzel bi insansın sen, biliyorum ben bunu, tontiş yanakların, sıkılası göğüslerin var. En baştan demiştim; giriş olayını oldum olası beceremem.